సప్త జ్ఞాన భూమికలు

*సత్సంగం!!!* 

  *🕉️సప్త జ్ఞాన భూమికలు🕉️*

                 

మానవాళిలో రెండు రకాలవారున్నారు: ``` 

*1.జ్ఞానులు,* 

*2. అజ్ఞానులు.*

```

జ్ఞానంలో ఏడు స్థితులు ఉన్నాయి. వీటినే``` *“సప్తజ్ఞాన భూమికలు”*``` అంటాం.``` 

*1.శుభేచ్ఛ,* 

*2, విచారణ,* 

*3. తనుమానసం,* 

*4.సత్త్వాపత్తి,* 

*5. అసంసక్తి,* 

*6. పదార్థ భావని,* 

*7. తురీయం 

అన్నవే *“సప్తజ్ఞాన భూమికలు”*

*1.”శుభేచ్ఛ”:*```

“నాకు బ్రహ్మజ్ఞానం కావాలి” అన్న ఇచ్ఛ; “నేను శాశ్వత దుఃఖరాహిత్య పదవి పొందాలి” అన్న తీవ్ర ఆకాంక్ష.

```

*2. “విచారణ”:*```

 “బ్రహ్మజ్ఞాన ప్రాప్తి ఏ విధంగా పొందాలి” అన్న మీమాంస; ‘బ్రహ్మజ్ఞాన ప్రాప్తి విధానం -ధ్యానం, స్వాధ్యాయం, సజ్జనసాంగత్యం’ అని తెలుసుకోవడం.”```

*3. “తనుమానసం”:*```

ఇంక విచారణ ద్వారా సాధనా మార్గం తెలుసుకున్నాం గనుక, “తత్” సాధనలో నిమగ్నులై ఉండడమే “తనుమానసం”. అంటే “తత్” సాధనలో నిమగ్నులై ఉండడమే! అంటే ధ్యాన, స్వాధ్యాయ, సజ్జన సాంగత్యాలకు ఏ రోజూ విఘ్నం లేకుండా గడపడం. అదే తనుమానసం.```

*4. “సత్త్వాపత్తి”:*```

శుద్ధసాత్వికం సాధించడమే ‘సత్త్వాపత్తి.’ అంటే ఇప్పుడు తమోగుణం, రజోగుణం అన్నవి పూర్తిగా శూన్యమైన స్థితి.

ఇక మిగిలింది శుద్ధ సాత్వికమే. 

“తమోగుణం” అంటే “సోమరితనం” 

“రజోగుణం” అంటే “నాకు తెలుసు” అనే అధికారదర్పం. 

ఈ నాల్గవ జ్ఞానభూమిక ధ్యాన, స్వాధ్యాయ, సజ్జన సాంగత్యాల సాధన తీవ్ర స్థాయినందుకునే స్థితి; ఆ తీవ్రత ద్వారా నాడీ మండలం పూర్తిగా శుద్ధమైన స్థితి; మనస్సు పూర్తిగా కంట్రోలు అయిన స్థితి; అదే “యోగి” అయిన స్థితి.

“అహం బ్రహ్మాస్మి” అని చక్కగా సిద్ధాంతపరంగా తెలుసుకున్న స్థితి. 

”బ్రహ్మవిదుడు” అయిన స్థితి.```

*5. “అసంసక్తి”:*```

దివ్యచక్షువు ఉత్తేజితమవుతూన్న స్థితి. “తనువు మరి సంసారం రెండూ తాత్కాలికమైనవే” అని సంపూర్ణంగా తెలుసుకున్న స్థితి. కనుక, ఈ రెండింటి మీదా పూర్తిగా అనాసక్తి పొందిన స్థితి; అదే “అసంసక్తి” దీన్నే “పద్మపత్రమివాంభసా” అన్నాడు కృష్ణుడు గీతలో.

అయితే ఇతనికి సంసారంలో అసంసక్తి ఉన్నా ధర్మనిష్టుడు మరి కర్మనిష్టుడు; తనువు పట్లా మరి సంసారం పట్లా తటస్థ దృష్టి కలిగి వున్నవాడు. దివ్యచక్షువు ఉత్తేజితమైంది కనుక, “సత్యద్రష్ట” కాబోతున్నాడు. కనుక, పూర్తిగా దాని మీదే ఆసక్తినీ, ఏకాగ్రతనూ నిలిపినవాడు. ఇదే ‘ఆసంసక్తి’. ఇతనినే “బ్రహ్మవిద్వరుడు” అంటాం.```

*6. ”పదార్థభావని”:* ```

అంటే దివ్యచక్షువును క్షుణ్ణంగా ఉపయోగించుకుంటున్నవాడు. ప్రతి ‘పదం’ యొక్క ‘అర్థం’ లో ప్రతి ‘వస్తువు’ యొక్క ‘భావం’ లో ప్రత్యక్షంగా నివసిస్తున్న వాడు. అంటే “బ్రహ్మ విద్వరీయుడు” అయిన స్థితి. ఇదే “సిద్ధ స్థితి”; ఇదే “సవికల్ప సమాధి స్థితి” కూడా. అంటే ఎన్నో సమాధానాలు దొరికినా ఇంకా “కొద్దిగా, సంశయాలు ఉన్న స్థితి.”```

*7.“తురీయం”:*```

ఇది మానవుని యొక్క “పూర్ణ వికాస స్థితి” సిద్ధుడు ‘బుద్ధుడు’ అయిన స్థితి. అందరినీ యోగులుగా, సిద్ధుళ్ళుగా, బుద్ధుళ్ళుగా మలచడానికి కంకణం కట్టుకుని తత్ పరిశ్రమలో పూర్తిగా నిమగ్నమై ఉన్నవాళ్ళనే “బుద్ధుళ్ళు” అంటాం. ఇదే ‘సహస్రదళ కమలం’; ఇదే ‘వేయి పడగల పాము’.

ఒక్కొక్క మనిషినీ యోగిగా మలచినప్పుడల్లా సహస్ర దళ కమలంలో ఒక్కొక్క రేకు విచ్చుకుంటుంది. ఇతనినే``` 

*“బ్రహ్మవిద్వరిష్టుడు”* ```అంటాం.

``` *“తురీయం”*``` అంటే సర్వసామాన్యమైన జాగృత, స్వప్న, సుషుప్త స్థితులను దాటినవాడు.``` *“తురీయ”*``` అంటే``` “మూడింటిని దాటిన” ```అని అర్థం. అంటే``` *“నిర్వికల్ప సమాధి స్థితి”* కి ```చేరుకున్న స్థితి.

 *“సమాధి”* ```అంటే “సమాధానాలు తెలుసుకున్న స్థితి”. నిర్వికల్ప సమాధి అంటే ” ఏ సందేహాలూ, ఏ సంశయాలూ లేని స్థితి.”